Een dode kan niet kapot zijn, een dode is dood, niet meer dan dat. Diegene die achterblijft is kapot. In wel duizend stukjes.

We dragen allemaal al onze leeftijden met ons mee, van bij het begin. Ze slapen in ons binnenste en of ze zich ooit zullen ontpoppen of gedoemd blijken als ongeboren kinderen met ons weefsel te vergaan, weet niemand.

Verscheidene uren nadat hij de diagnose blaaskanker had moeten incasseren begreep Bepy dat er geen uitweg meer was, toen hij uit de eindeloze reeks gruwelijke vragen die bij hem opkwamen als belangrijkste selecteerde: Zal ik nog een vrouw kunnen neuken of is dit het einde van alles?

Tijd heeft geen betekenis op een schilderij. Als het goed is tenminste.’‘En op foto’s?’ vroeg Vogels.‘De meeste foto’s hebben een rouwrand. Heden overleed. Een goed schilderij is net als een stem op een band. Altijd nu, in het heden. Maar wat lul ik, ik fotografeer nauwelijks nog.

De begindatum en de einddatum zijn altijd het belangrijkste op de grafstenen, met grote letters geschreven. Het streepje ertussen is altijd zo klein dat je het bijna niet ziet. Terwijl het toch zeker groot en stralend en prachtig zou moeten zijn, of niet, afhankelijk van hoe je had geleefd.

Dié tyd kom vir ons ook nader. En ons weet so min.” Sy antwoord baie sag: “Sy moet oorstap oor die rivier, maar sy sal nie weet waar sy is voor sy nie daar is nie. Dit hinder my nie dat ons nie weet nie.

... bij alles wat het stempel draagt van de werkelijke dood, die zo verschilt van zijn logische en abstracte mogelijkheid ...

In het leven van de meeste vrouwen is alles, zelfs het ergste verdriet, uiteindelijk een kwestie van passen.

Een slordig man die spoedig sterven zal maar daar geen vermoeden van heeft, begint plotseling orde op zaken te stellen. Zijn leven verandert. Hij rangschikt zijn papieren. Hij staat vroeg op, hij gaat tijdig naar bed. Met zijn zondig leven is het afgelopen. Zijn omgeving is er gelukkig om. En zo schijnt zijn wrede dood des te onrechtvaardiger.

Die Westerse samelewing het so verwyderd geraak van die geestelike sfeer dat hulle die dood beskou as die ergste ding wat die mens kan tref, maar laat ek jou nou sê, Rosa, daar’s veel erger dinge as die dood: eensaamheid, uitsigloosheid, verguising, verwerping, verwaarlosing, ’n lewe sonder liefde …” Hy het gesug. “Die dood is ’n wegkomkans van hierdie sinloosheid, en ’n poort tot ’n nuwe, betekenisvolle bestaan.