Het is met de echte liefde als met spoken: iedereen praat erover maar slechts weinigen hebben haar echt gezien.

Liefde die voortkomt uit angst voor eenzaamheid is droevig en zo sterk als de dood.

Weet ik,' zei Nell. 'Dat maakt het juist zo moeilijk. Als je iemand kunt aankijken en zeggen: "Ik heb nooit van je gehouden, je was een vergissing," is dat één ding. Maar als je hem aankijkt en zegt: "Je was alles voor mij en ik verpestte het omdat ik niet voor mezelf kon opkomen," dan is dat heel anders. ...

Mijn hart gaat uit naar haar.

Die liefde verdra alles, maar die liefde het dikwels tande.― Deborah Steinmair, Hartlam

Als er in je leven geen liefde valt te halen, dan stel je je tevreden met aandacht. Het is een faustiaanse ruilhandel met de duivel, die onherroepelijk tot de ondergang leidt.

Henry gaat op de schommel naast me zitten, met zijn gezicht de andere kant op, en we schommelen steeds hoger en hoger , we passeren elkaar, soms gaan we gelijk op en soms gaan we zo snel langs elkaar dat het net lijkt alsof we zullen botsen, en we lachen, en lachen, en niets kan ooit verdrietig zijn, niets kan ooit worden verloren, of dood zijn, of ver weg; nu zijn we hier, en niets kan onze volmaaktheid verstoren of dit volmaakte moment van zijn vreugde beroven.

... een kat kan een halve dag roerloos op een prooi wachten, maar een vrouw een half leven.

Van ons hangt het af of liefde eeuwig is.

De liefdesverdrietige is een dwaas, die zich heeft laten misleiden.